Vroeger, wat volgens broodschrijver A.L.Snijders alsmaar breder en dieper wordt, terwijl de toekomst zich versmalt en hopelijk toespitst, (dat ‘hopelijk’ is van mezelf) vond ik bij het káboois-n-indiáne (Rotterdams jongensspel) de gezellen van Winnetou altijd interessanter dan die van Old Shatterhand (what’s in a name!). Het ging me om de wapens, denk ik. De Ars […]
Amerikaanse Diannah, 26 jaar, blank, blond, bombshell, net afgestudeerd in ontwikkelingseconomie,”You-see-el-é-California”, bezoekt, backpackend avant la lettre, Kenya en de rest van Afrika. Ze is via-via (expat-circuit!) beland op het magisch mooie schiereiland Lamu, eeuwenoude tussenstop voor dhows uit Arabië op weg naar het geurige Zanzibar, kleurrijk Madagascar en verder. (Wel,… nooit verder dan het vroegere […]
Zij danste vroeger bij Scapino, zegt ze in haar tweede zin. Toen ze kinderen kreeg hield ze daar natuurlijk meteen mee op en sloeg aan het schilderen. Ja, nou niet meer, want wat moet je met al die dingen. De kinderen vinden er niks an, dus nou verkoopt ze alles. Betaalbare prijzen, niet voor een […]
Het troetelhondje van tante Dien, Trixie (een bijna wit mengsel van straatkeffertje en Keeshond, net iets groter dan een heel gesneden wit), was een Rotterdams stadsbeest met allure. In zijn eentje bestierde hij de gehele Ambachtsstraat en hield er flink de wind onder bij dier en mens, hoe vreemdsoortig ook. Zijn voorkeuren wat betreft speciale, […]
Zoon en schoondochter van de schilder-op-leeftijd Ger Lataster (89 inmiddels) maakten een film van hem en zijn dementerende vrouw. Het is een wonderlijk kunstwerk geworden. Rustig, sereen, geduldig, onbaatzuchtig en mededogend was hun camera; sober, helder en compact de montage; de kleur werkelijk en waar. In het begin is de vrouw, Hermine, nog niet erg […]
De vrouw van wie ik vele jaren, zonder het echt te weten, het meeste hield, (altans het meeste waartoe ik mijzelf in staat achtte), kon ongelofelijk lekker sexy doen. Nee, “sexy” is te netjes uitgedrukt, maar ik durf niet zomaar “geil” te schrijven, want er zijn misschien kinderen bij en het is niet echt een […]
Vriend R is iemand die probeert om, als hij schrijft, op een mooie, geleerde manier zijn taal te kneden. Hij is groot gebracht in dialect; mocht dat op school nooit spreken, op straffe van 10 minuten in de hoek en 12 onzevaders (de Zwarte Pedagogiek, heette dat). Hij is desondanks, tot zekere hoogte, een gehoorzaam […]
Een Turks meisje, (zonder hoofddoek) en een idem adolescente jongen zitten in de trein tegenover elkaar intensief te praten. Hij is vriendelijk, hoffelijk, indringend, zij is resoluut, maar welwillend ontvankelijk. Haar glimlach is ontwapenend en aanmoedigend tegelijk. Ze hebben schik in elkaar. Wat hun zaak enigzins trâineert is dat zij nog moet ontbijten en de […]
Elke woensdagochtend, half elf, staan een opa en oma, van mijn leeftijd, met twee kleinkinderen aan de overkant van de straat te wachten tot het razend-drukke autoverkeer naar het Centrum v/d Metropolis Weert (grapje) enigzins geluwd is, zodat zij gevoegelijk kunnen oversteken. Als het moment daar is gaat oma voorop, met de jongste telg in […]
Wij zijn drie buurmannen “op rij”, (zeggen ze zo in Limburg) waarvan één afgekeurd voor het onderwijs, al jaren en de ander was drukker van beroep, is sinds gister met pensioen. Hoewel ik nu vaak thuis zit, vanwege een ontplofte verwarmingsketel op mijn atelier (ik ben en blijf hardnekkig Romanticus wat alle techniek betreft, zelfs […]