zkv 15: Buurman Beuys

Wij zijn drie buurmannen “op rij”, (zeggen ze zo in Limburg) waarvan één afgekeurd voor het onderwijs, al jaren en de ander was drukker van beroep, is sinds gister met pensioen.

Hoewel ik nu vaak thuis zit, vanwege een ontplofte verwarmingsketel op mijn atelier (ik ben en blijf hardnekkig Romanticus wat alle techniek betreft, zelfs in ouderwets-strenge winters; niet trots erop, maar een mens moet zijn lot liefhebben, tenslotte…), afijn, ik doe niet mee met “hunnie” (zeggen ze in Rotterdam), want ik werk sowieso áltijd, zelfs in mijn slaap; ik heb nooit vrij, of vakantie; kan niet ziek zijn; zal nooit gepensioneerd geraken, ondanks dat de 65 toch razendsnel nadert, en als het even mee zit ga ik ook niet dood, of, zoals bij mijn helden Hokusai en Picasso gebeurde, pas op zeer, zeer hoge leeftijd.

Deze verrukkulukke, boude, alles tartende stelligheid komt van Joseph Beuys, een Duitse, jaren-70 kunstenaar van de Fluxus soort. Hij definieerde op weergaloze wijze het kunstenaarschap door in een van zijn Aktionen (zegmaar “happenings”) indexkaarten uit te delen waarop hij met de hand geschreven had : Ich kenne kein Weekend (later door Klaus Staeck uitgegeven, als Multiple, in oplages van 10000 of meer; collectors items inmiddels).

Verder vond Beuys nog  dat Schoonheid de Glans v/h Ware is (had hij van Schiller) en dat ieder Mens een Kunstenaar is. (hoe het dan later moet in de Schilder’s Hemel…?), (de plotselinge uitbreek van Hoofdletteritus hier wordt uiteraard veroorzaakt door een “Deutsches Angehäugtnis”, hopelijk van tijdelijke aard).

Buurman-links heeft onlangs een pacemaker laten zetten. Hij racefietst duizenden kilometers per jaar, deed voor de vierde keer in zijn leven de Mont Ventoux. Boven aangekomen viel hij van zijn fiets en werd in een frans ziekenhuis wakker.

Buurman-rechts is herstellende van een openhart operatie. Ze hebben zijn mitralis bijgesneden en weer passend gemaakt (kán tegenwoordig!). Zijn borstkas ziet eruit alsof de Slayer-himself op bezoek is geweest. Hun voortuin is vrij klein, toch valt het harken van de dode bladeren hem nog zwaar.

Buurman-midden kreeg te horen van zijn dokter dat hij het hart van een paard heeft (positief bedoeld) en de bloeddruk van een 18jarige (vrouw niet ècht blij), desondanks is het beter als hij minder zuipt en vaker van zijn luie reet af komt. (ook positief bedoeld; de dokter, geboren in Sint Oederode, betracht grootstedelijke bravoure; dat vonden wij sympathiek en wij glimlachten minzaam).