Artikelen door Rob Kars

zkv 14: Slaag I, II en III

Slechts drie keer in mijn leven had ik te maken met dusdanig handgemeen dat ik het mij levendig herinner. Slag I: Ik moet 7 of 8 geweest zijn. De beul van mijn klas had het al weken op mij gemunt. (Toendertijd was er in iedere klas of groep minstens een beul, een clown en een […]

zkv 13: Rouwen (Carine)

(Wees volledig aanwezig in elke ervaring) Overmorgen wordt Carine gecremeerd. Zij is 55 jaar geworden; te jong om dood te gaan, te oud om nog iets nieuws te beginnen; te mager om lang te lijden en te gul om voor jezelf te gaan. (Geef alles wat je hebt, neem alles wat je wordt gegeven) Men […]

zkv 12: Judo

Van mijn 8ste tot mijn 15de jaar kreeg ik eens per week judoles van Reinier Hulskens, een Rotterdamse versie van Anton Geesink, (dacht mijn moeder). Zij was, net als de rest van heel Nederland erg blij dat Geesink de Jappen had verslagen op hun eigen terrein. En ze vond dat haar zoon, te lang “enigstkind”, […]

zkv 11: Weekendje

Op maandag ligt er thuis altijd een flink pak kranten te wachten. Ik lees die zorgvuldig, met de schaar (ik ben namelijk een fanatieke VWB – Verzamelaar van Woord en Beeld, vandaar). Ik sla geen bladzij over, héél soms een stukje economie, maar dat mag geen betekenis hebben, ik blijf hoedanook omnivorisch bezig, want je […]

zkv 09: Schijnzekerheid

Mijn moeder zaliger was jarenlang redelijk verliefd op God. Ze had Hem, op haar 16de, min of meer per toeval, gevonden tijdens een retraite met haar vriendin Annie Levis, bij de Rooms Katholieke Zusters v/d Heilige Geest, Delfshaven, Rotterdam. Annie deed het niks, die raakte zelfs totaal van god los door ‘n motje nog geen […]

zkv 08: Esperanto

Ome Rikus trouwde een francaise uit Marseille. Zij kon het rotterdams maar niet onder de bevallige knieën krijgen. Ome Joop had in zijn jonge jaren iets fluisterachtigs met een verpleegstertje in Stavanger, Noorwegen. De eerste vrouw van opa kwam uit Pruisen en ging vroeg dood. Rietje van tante Co kreeg sjans met een Canadees en […]

zkv 07: Paard

Wij waren onafzienbaar lang vrienden, wel tweeënhalf jaar: Otto, Robby (dat was ik), Koen en Paard. Laatsgenoemde heette anders, maar zijn voornaam vergaten we toen al meteen, dus hoe zou ik me dat nu moeten herinneren? Wij waren grote jongens, want we zaten op de Rooms Katholieke MULO Maria van Altijddurende Bijstand te. En wij […]

zkv 06: Very neat

De Shri-Lankaanse meisjes van twee deuren verder, die in het plaatselijke ziekenhuis een verpleegstersopleiding volgen en daar absoluut niet uitgebuit worden, vonden mijn grijze, 764 kg Steen van Wijsheid, onlangs met zorg en aandacht op een prachtig roodbruin bed van Franse pijnboomschors in de voortuin geplaatst, “Very neat!”. Zij draaien eigenaardige, wisselende diensten, worden bij […]

zkv 05: Bloedlaster

Zou Sarah Pailin gepleegd hebben, stond in de krant. Ik kon het woord nergens vinden; ook niet de mogelijke Amerikaans-Engelse oorsprong ervan en dat terwijl ik toch de allerbeste Van Dale’s op dit gebied bezit. Bloedlaster is iets vreselijks, verachtelijks en verwerpelijks, waar alleen rabiaat fascistoïde, sociale vampieren van rechts allooi gebruik van maken, denken […]

zkv 04: Rook=vuur

Rond 10:30 elke morgen neemt mijn vermoedelijke overbuurvrouw uitvoerig een douche. Ze heeft natuurlijk haar vent opweg gekust, de kids naar school gedaan, het huis aan kant en de krant gelezen: tijd voor een Wellness-moment helemaal voor jezelf? Wat die man hier doet weet ik niet; wil ik ook niet weten, want dit is grotendeels […]