zkv 31: Morsdood

zkIny, mijn vrouw, de Liefste van het noordelijk halfrond, moest een nieuwe heup. Wij dachten: Fluitje van een cent ( bestaat niet meer, maar goed, je krijgt ‘salaris’ dezer dagen ook niet uitgekeerd in zout, zoals bij de Romeinen toen…).

Na veel palavers, (Portugees! Wat is taal toch inderdaad “Het begin van alle dingen” zoals de nu onderhand wel volprezen Constantijn Huygensprijs winnaar en anarchist  A.L.Snijders immer beweert). Affijn, heup geplaatst, operatie geslaagd, revalidatie begonnen, en “de slinger van de tijd sloeg heen en weer, na de vloed kwam de ebbe” (Boontje).

Toch, viel het allemaal niet mee daar in het OLVG, het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Niets ten kwade van de gastvrije verzorging, maar het zit nou eenmaal zó: ziekenhuizen, hoe goed ook voorzien van betekenisvolle kunstwerken uit de 1% regeling, drukken je met het volle gezicht, en dan nóg wat, in de “Dreck der Zeit”. Je bent sterfelijk, Mensch, en je zult het weten.

Dit onwelkome besef werd natuurlijk al enigzins aangemoedigd door het lezen van de beruchte, goed verborgen, kleine lettertjes in het foldertje dat we na het voorgesprek mee naar huis kregen.

Van de 1,3 millioen heup-gerechtigden, overlijd 0,088% tengevolge van de operatie, en in 11 gevallen ligt dat zuiver en alleen aan de anesthesie. Ons noopte deze voorkennis tot een grillig, indringend gesprek, niet zozeer over de dood alswel over wat je wil dat ze allemaal NIET met je doen als je non compus mentes bent geworden, (staat niet in Van Dale, maar ik weet dat het “van de wap af zijn” betekent in het zuiden (van Nederland).

Isodorus van Sevilla (560 – 636 AD), aartsbischop en beschermheilige van encyclopedieën en catalogii, en dus, per omgaande in de tegenwoordige tijd gebombardeerd tot schutspatroon van het Internet, (zo laat ik mij vertellen door het dikke boek over de Ouderdom van Dohmen en Baars), deze goedaardigman determineerde zes stadia in een mensenleven. Het laatste stadium noemde hij ‘senectus’ (zes in latijn), denk aan senioronderwatergymnastiek, seniliteitsonderzoek en de “fysiologische algehele regressie in het senicum”, (kijk, dat staat dan weer wèl in Van Dale). Het is, als enige stadium, in jaren onbegrensd, omdat het eindigt met het ongewisse van de dood. En alleen god en de duivel weten wanneer die ten tonele verschijnt.

Isidoor meende dat dood (mors) kwam van bitter (amarus) en beet (morsus), de beet die Adam nam uit de, achteraf bittere, appel van Kennis, waarmee hij sterfelijkheid opliep, en door een jaloerse god uit het aardsparadijs gesodemieterd werd. (Kan d’r nóg kwaad over worden!)

Morsdood zou echter ook kunnen komen van de klassieke relschoppergod Mars, die alleen middels liefdevolle en sensuele interventies door Venus en Eros van zijn bloedlust kon worden verlost, tijdelijk dan. Hiermee bewijst onze Isy dat hij zich intellectueel op het snijvlak van Westers-barbaarse en Oosters-klassieke wijsheid bevond. Hij noteerde ook nog drie soorten dood: de hartverscheurende van jonge kinderen, de tevroege van jongelingen, en de natuurlijke van oude mensen.

Aan mijn geliefde was dit alles niet echt meer goed besteed. Hoewel het nog kon vriezen, voelde zij de lente al komen. Ze wilde naar de markt, nieuwe anemoontjes kopen voor op haar balkon. Schuchter vroeg ik of er dan ook Suzannes-met-de-mooie-ogen bij mochten, want dat vind ik zo’n mooie naam. Geen flauw idee hoe ze eruit zien.