zkv 52: TRANSSUBSTANTIATIO

zkv 52 19/12/11

TRANSSUBSTANTIATIO
Neef W had de euvele moed mijn spelling van de titel dezer zkv te betwijfelen, maar ik ben vroeger ietsjes langer dan een blauwe maandag misdienaar geweest, dus hij kan ’t schudden
(vooral zo vlak na het Nationaal Dictee en vóór de kerst)!
De consecratie, de wijding, het belangrijkste deel van de Rooms Katholieke Mis beweert de werkelijke verandering te zijn van wijn (droge rooie) en brood (ongedesemd) in het Bloed en het Lichaam van Onze Heer Jezus Christus, Enige Zoon van de Schepper. Sommigen vinden Hem ook nog een Lieve heer, daar heb ik persoonlijk nooit reden toe gezien. Hij was nou niet bepaald aardig voor zijn moeder.
Wat de mis betreft: de transsubstantiatie is dus het moment waarop in het correct uitgevoerde ritueel van de offerdienst, aardse materie van spijs en drank, zal veranderen in geestelijk voedsel voor de ziel. Wie dit gelooft is natuurlijk een beetje gek, of op z’n minst geïndoctrineerd; wie het niet gelooft kan geen Katholiek zijn… Het is immer : alles of niets in de godsdiensten; net zoals je ook niet een beetje zwanger kunt zijn; je gelooft of je gelooft niet.
Het goedgelovig kind in mij vroeg zich weleens af of dat veranderen nou nooit eens mis ging.
Bij ons thuis aten we iedere dag gekookte aardappelen, maar ze brandden ook soms verschrikkelijk aan! Ik moet vroeg wijs geweest zijn,( wat ik sterk betwijfel, hoor!) Of anders stevig ingebed in rotsvast geloof om mij heen, want nooit stelde ik een vraag hieromtrent aan de kapelaan die eens per week de cathechismusles verzorgde.
De vis vraagt zich niet af wat water eigenlijk is.

ps: dit schreef ik, in embryo, op de achterkant van het programmablaadje voor een concert van het Plantagekoor, Engelse Kerk, Amsterdam. Tijdens de pauze. Ze zongen de mij niet-bekende “Weihnachts – Responsorien” van Johann Michael Haydn. Soms was het werkelijk wondermooi.
Naast het preekgestoelte stond een sobertjes opgetuigde kerstboom klaar, met eronder een antieke voederbak, de kribbe. Mijn geliefde, die naast mij zat, wilde weten of het Kindeke Jesu daar al lag. “Nee,” zei ik, nadat ik gekeken had. “Nog niet geboren”.