zkv 42: Goede Vrijdag

Het kleine tengere meisje van de overkant draagt een diep paars-gloeiend jack.

En frisse witte glittergympen. Ze heeft een kleine rugzak om, met bloemetjesmotief.

Haar moeder, die weet heeft van de aanstormende lente, gaat vanmorgen luchtig gekleed

in een stemmig turquoise jasje en een halflange (of zeg je driekwart?), lichtgroene broek.

Aan de uitlaatlijn heeft zij de hond; een naaktgladde, donkerbruine Boxerachtige, jong en onrustig. Ze wachten, zonder haast, aan de rand van het trottoir tot het ochtendverkeer is geluwd . De hond snuffelt zenuwachtig in de goot, trekt zijwaarts aan de riem. Het meisje wuift de auto’s door met haar vrije hand, zoals ze het de oversteek-juffrouw Rita, die soms stemmen hoort, bij het volgende kruispunt elke dag ziet doen.

Dan buigt mamma naar haar dochter, krijgt een kusje op haar wang. het meisje roept en aait de hond. Zal hij lief zijn vandaag. Zij kijkt naar links, naar rechts en weer naar links en steekt de weg over. Aan de overkant draait ze zich om en wijzend op haar schoenen, de handen open met ontvankelijkheid, roept ze: “Mooi hè, mam? Ze zitten goed!”

Moeder wordt al naar het park getrokken, maar lacht. En zwaait.