zkv 33: Werk

Soms realiseer ik mij, niet plotsklaps maar op een glijdende schaal van gewaarwording, (die tot je komt des morgens als je onder de douche staat en totaal niet weet hoe de dag zal gaan)  dat ik erg geniet van dit, mijn pensionadendom. Meteen daarop slist de slang van Twijfel in mijn oor: Heb je het eigenlijk wel verdiend? Dat komt, denk ik, omdat ik, voor mijn gevoel, nooit ècht gewerkt heb. Of, nou ja, weleens gewerkt,, maar niet zó hard en zó langdurig dat ik nu kan zeggen: Poe-poe, dát was nog ‘ns ‘n arbeidsverleden!

(Mijn even goedaardig-stille als meedogenloos-cynische Ome Joop zei vaak tegen zijn vrouw Bets, als ze weer eens te laat was met het avondeten: “Zeker moe van niks geworde vandaag.” Hij had dan die dag 1200 bakstenen gelegd, of daaromtrent. En het Feminisme bestond nog niet. Geen excuus natuurlijk, hij was een Schiedamse brompot oude stempel en zijn vrouw een simpele ziel die zielsveel van hem bleef houden). (Enfin, het is ontegenzeggelijk: ik ben liever lui dan moe en wat ik fijn vind doe ik liever lang dan kort.)

(Tussen haakjes; de beroemde, prijswinnende zkv-schrijver AL.S beweert dat ()jes zetten ervoor zorgt dat het verhaal bijna stil staat. Vinden jullie dat ook?)(en moet ik daar dan wat aan doen?)(of niet?)

Misschien, nee, waarschijnlijk ongetwijfeld, is mijn mening over werk een desperaate, laatste  poging de vrijheid van de jeugd te behouden; een soort vertraagde rebellie tegen burgerzin. En het zou óók kunnen dat ik, vanwege altijd 8ten en 9ens op het rapport voor Tekenen, het maken van KUNST nooit heb gezien als “werk”, hoe moe of depressief je erook soms van kon worden.

Ondanks, uiteindelijk, een luizenbaan in het Hoger Beroeps Onderwijs, deed ik jarenlang mee als sûjet met een grootschalig werkeloosheidsonderzoek van professor Huppeldepup aan wat toen nog gewoon durfde te heten de K.U.T. (de Katholieke Universiteit Tilburg).

Eerste van de 140 meer-keuze vragen was (ik parafraseer uit het hoofd); Vindt u dat mensen moeten werken om: A. Geld te verdienen? B. Levensdoelen te verwezenlijken? C. Tijd zinvol door te komen. Met groot genoegen schreef ik ieder jaar weer in het vakje Toelichting: “ Geen van de drie. Want de mens is op aarde om geluk te vinden en pijn te vermijden”. Dat was van  Epicurus gejat. Niemand die ‘t ooit gemerkt heeft. Ze hadden het, denk ik, te druk.