zkv 06: Very neat

De Shri-Lankaanse meisjes van twee deuren verder, die in het plaatselijke ziekenhuis een verpleegstersopleiding volgen en daar absoluut niet uitgebuit worden, vonden mijn grijze, 764 kg Steen van Wijsheid, onlangs met zorg en aandacht op een prachtig roodbruin bed van Franse pijnboomschors in de voortuin geplaatst, “Very neat!”.

Zij draaien eigenaardige, wisselende diensten, worden bij nacht en ontij door officiële busjes gehaald en gebracht, (excursies en dergelijke?). Dus je ziet ze haast nooit buiten, op straat. Behalve gisteren, toen was het raak. Daar schuifelden ze voorbij  over het beïjzelde trottoir, dik ingepakt in sjaals, rare mutsen, truien, kleurrijke kringloopjassen en, jawel hoor, gloednieuwe Uggs!

Ik was vol trots met iets onduidelijks bezig en zag ze komen. Ik spreidde mijn armen wijd en riep in mijn allerbeste Indiaasche Engels: “Aye, Ladies, you laaaik?”.

En ze lachten, aldoor slippend, en zeiden in koor: “Very neeeeeat”.

Nu is nog wel onduidelijk of het ze om de steen, de wijsheid, of Nederland te doen was…