zkv 246 13/12/13

KLEIN WERK

Nu bijna twintig jaar geleden beleefde ik voor het eerst van mijn leven de Volle Rouw.

Een jaar lang schilderde ik officieel niet. Ik schreef veel. Lange brieven aan de dode, naar verre vrienden of familieleden, kaartjes naar wie maar jarig was, of pasgeboren.

Bepaald moment, op reis in Griekenland, maakte ik noodgedwongen zelf een kaart uit de kleurrijke deksel van een pakje dadels. Met een geleende blauwe viltstift en wat authentieke Griekse witkalk, een ei erdoor voor de hechting, fatsoeneerde ik een echte Karskaart.

Daarmee is het begonnen: ultra-klein, ansichtkaartformaat schilderwerk. Toen ik eenmaal thuis was kon ik niet ophouden. Eerst sobertjes aan de keukentafel, uiteindelijk weer enthousiast in het atelier. En van het een kwam het ander, ik was weer op gang.

Kaartjes maken kan spontaan zonder voorgedachten net als zkv-schrijven overal en altijd. Ondanks de verwarring zelfs ergernis die ze bij sommige mensen oproepen (“Wat ben je toch een véélschilder!”, “Waar moet dat allemaal heen?”, “D’r zit geen enkele lijn in”) zal ik ze blijven maken, want op deze manier, zo laat ik mij verzekeren door de vakbroeders van weleer, word je namelijk héél oud…

“Schilderen behoort altijd geïmproviseerd te zijn. Het resultaat zal alleen schoon zijn op voorwaarde dat de schilder zichzelf enigermate laat gaan en al schilderend de dingen ontdekt.”

                                                                                                                   (Eugène Delacroix)